Autor: Daniel Flak

Dzisiejszego wieczoru nasi piłkarze wybiorą się w delegację do Opola. Tym razem na ich drodze stanie miejscowa Odra, która od lat występuje na pierwszoligowym szczeblu. Przyjrzyjmy się więc bliżej zespołowi, który zmierzy się z podopiecznymi trenera Jakuba Dziółki. Odra Opole została założona w 1945 roku i chyba śmiało można stwierdzić, że największe sukcesy święciła w pierwszym okresie swojego funkcjonowania. Najbardziej wymowny w tym przypadku jest fakt, że na najwyższym szczeblu rozgrywkowym Niebiesko – Czerwoni spędzili 22 sezony, lecz ostatni mecz w ramach elity rozegrali w 1981 roku. Największym triumfem w historii opolskiego zespołu z pewnością jest zdobycie Pucharu Ligi pod wodzą Antoniego Piechniczka. Ponadto piłkarze Odry kilkukrotnie walczyli o mistrzostwo Polski do ostatniej kolejki rozgrywek. W 2009 roku klub występujący wówczas na zapleczu ekstraklasy – wskutek zadłużenia – został zdegradowany do IV ligi. Zespół Odry zaliczył jednak szybką reaktywację, a piłkarze z Opola już po kilku latach powrócili na drugi szczebel rozgrywkowy w kraju. Niebiesko – Czerwoni stanowią solidną markę, z którą pojedynki niemal nigdy nie należały do łatwych. W obecnej kampanii gracze trenera Piotra Plewni – człowieka, który w sztabie opolskiego klubu pracuje od lat – z dorobkiem 17 punktów zajmują 9. miejsce w ligowej stawce. Warto jednak zwrócić uwagę na fakt, że aż 13 oczek zdobyli na własnym obiekcie. W związku z powyższym, z pewnością nie będzie nadużyciem stwierdzenie, że gracze Odry wyjątkowo dobrze czują się na własnym obiekcie. Ostatnie dwa spotkania zakończyły się jednak porażką piłkarzy z Opola, którzy dwa tygodnie temu przegrali z tyskim GKS – em, by kilka dni później ulec zespołowi Puszczy Niepołomice. Wszystkie trzy bramki stracone w ostatnim meczu padły po akcjach z bocznych sektorów rywali. Gracze z Opola zbyt łatwo gubili krycie i dopuszczali swoich oponentów do doskonałych sytuacji bramkowych. Nie ulega jednak wątpliwość, że wśród piłkarzy Czerwono – Niebieskich nie brakuje indywidualności, które w dzisiejszym starciu mogą stanowić o sile naszych rywali. Świetnym posunięciem okazało się sprowadzenie przed sezonem Mateusza Marca, który w minionym sezonie do pewnego momentu regularnie występował na poziomie ekstraklasy. Były gracz Podbeskidzia imponuje dynamiką i wizją gry, co przekłada się również na świetne liczby – wszak w dwunastu spotkaniach ofensywny pomocnik Odry trzykrotnie trafiał do siatki przeciwników, do swojego dorobku dokładając także dwa ostatnie podania. Ciekawym zawodnikiem, którego z pewnością warto wziąć pod lupę, jest wypożyczony z wrocławskiego Śląska, Mateusz Maćkowiak. Młody, dwudziestoletni lewy obrońca mierzył się z już ze Skrą w rozgrywkach drugoligowych, wszak w ubiegłym sezonie występował w rezerwach klubu z Dolnego Śląska. W obecnej kampanii Maćkowiak strzelił już dwie bramki. Imponuje dynamiką i umiejętnością włączenia się w akcje ofensywne zespołu. Grywa także w młodzieżowej reprezentacji. W spotkaniu kadry U – 20 z Norwegią – w którym wystąpił również napastnik naszego klubu, Maciej Mas – strzelił nawet gola i zwrócił uwagę obserwatorów. Jest nieźle wyszkolony technicznie, a o jego potencjale najlepiej niech świadczy fakt, że występował w drużynach juniorskich RB Lipsk. Ponadto z pewnością należy zauważyć, iż w kadrze Odry znajduje się kilku doświadczonych graczy z bogatą, ekstraklasową historią. Mam na myśli chociażby byłego reprezentanta Polski, filigranowego Arkadiusza Piecha, czy Krzysztofa Janusa, który przez wiele lat stanowił ważne ogniwo Wisły Płock czy Zagłębia Lubin. I chociaż obaj weterani polskich boisk najlepsze lata kariery mają już za sobą, to na pierwszoligowym poziomie dalej stanowią wartość, której nie sposób podważyć. Nasi obrońcy szczególną opieką muszą obdarzyć także Konrada Nowaka – byłego piłkarza Górnika Zabrze, którego do ekstraklasy wprowadzał Adam Nawałka. Jego rozwój – do pewnego momentu, wręcz błyskawiczny – wyhamowały kontuzje. Nie zmienia to jednak faktu, że w ubiegłym sezonie Nowak był najskuteczniejszym zawodnikiem Odry, strzelając 6 bramek, a i w obecnym nie próżnuje – wszak ma już na koncie trzy trafienia. Mówimy o zawodniku kreatywnym, który stale szuka trudnych i nieoczywistych rozwiązań. Podsumowując, można dojść do wniosku, iż w kadrze Odry nie brakuje zawodników jakościowych, którzy stanowią solidną wartość. Jednak gracze naszego zespołu już pokazali, że mogą rywalizować i wygrywać z każdym w lidze. Co więcej, nietrudno zauważyć, iż w grze naszej drużyny widać stały progres, co – miejmy nadzieję – przełoży się na zwycięstwo w dzisiejszym starciu. Daniel Flak *** Transmisję ze spotkania z Odrą Opole możecie śledzić w aplikacji Polsat Box Go pod linkiem: https://bit.ly/ObejrzyjSkre. Pierwszy gwizdek o 20.30!

Na dzień przed meczem z Odrą Opole warto wrócić jeszcze na chwilę do sobotniego starcia w Katowicach. Zapraszamy do obejrzenia kulis spotkania z GKS – em!

Podczas wczorajszego spotkania z GKS – em Katowice Mikołaj Kwietniewski był jednym z najbardziej wyróżniających się zawodników naszej drużyny. W pomeczowej rozmowie ofensywny pomocnik w układance trenera Jakuba Dziółki podkreślał dobrą postawę naszej drużyny. Przyznał, że mogliśmy pokusić się o zwycięstwo. Odniósł się także do kilku innych kwestii.  Rozmawiał: Daniel Flak

Już dzisiaj o godzinie 20.30 podopieczni trenera Jakuba Dziółki zmierzą się z zespołem GKS – u Katowice. W związku z powyższym chcielibyśmy przedstawić Wam zespół najbliższego rywala naszej drużyny. Zaczniemy od niewielkiej dawki historii związanej z klubem, który został założony w 1964 roku. I chociaż można postawić tezę, że „GieKSa” jest stosunkowo młodą organizacją, to z pewnością należy odnotować fakt, że mówimy o drużynie utytułowanej, która na najwyższym szczeblu rozgrywkowym spędziła aż trzydzieści sezonów. Piłkarze z Katowic czterokrotnie zostawali wicemistrzami Polski, ponadto wiele razy plasowali się w górnej połówce tabeli na najwyższym ligowym poziomie w naszym kraju. Nigdy jednak nie zdobyli tytułu mistrza. Triumfowali za to w Pucharze Polski, trzy razy podnosząc trofeum, co dla kibiców z Katowic z pewnością ma szczególne znaczenie. Należy wspomnieć także o kilku dobrych występach „GieKSy” w europejskich pucharach. Już kilka lat po utworzeniu klubu, w sezonie 1970/71, gracze z Katowic mierzyli się z wielką Barceloną w ramach Pucharu Miast Targowych. I chociaż w dwumeczu lepsza okazała się „Duma Katalonii”, to wyrównane boje z hiszpańską ekipą na Górnym Śląsku wspominane są do dzisiaj. Odnotować wypada również dwukrotny awans katowiczan na poziom 1/8 Pucharu Zdobywców Pucharów, a także udane występy w Pucharze UEFA. Ostatnie lata w wykonaniu GKS – u to jednak pasmo rozczarowań związanych z wielkimi oczekiwaniami wobec klubu. Ambicje kibiców z Bukowej zawsze sięgały niezwykle wysoko, tymczasem przez lata piłkarze z Górnego Śląska występowali na zapleczu ekstraklasy, a później – także na trzecim szczeblu rozgrywkowym. Dopiero w ubiegłym sezonie gracze trenera, Rafała Góraka, wywalczyli ponowną promocję do Fortuna 1. Ligi, w drugoligowej tabeli zajmując lokatę premiowaną bezpośrednim awansem. W Katowicach nikt nie zamierza jednak na tym poprzestawać, chociaż umówmy się – trudno od beniaminka rozgrywek oczekiwać szybkiego powrotu na poziom ekstraklasy. Początek sezonu w wykonaniu podopiecznych trenera Góraka z pewnością nie jest wizją wyjętą ze snu katowickich kibiców. Z dorobkiem 11 punktów „GieKSa” piastuje obecnie 14. lokatę w ligowej tabeli. Nie zmienia to jednak faktu, że ekipa z Górnego Śląska pozostaje rywalem niezwykle niewygodnym, który w swoim składzie posiada szereg postaci o uznanych na polskim rynku nazwiskach. Prawdziwym liderem drużyny jest Adrian Błąd, który w przeszłości występował także w ekstraklasie. Mówimy o zawodniku kreatywnym, który potrafi zaskoczyć rywali dobrym, prostopadłym podaniem, a także doskonale dośrodkować piłkę w pole karne. Świetnym przykładem jest chociażby ostatni mecz, w którym Błąd dwukrotnie asystował, obsługując Mateusza Szwedzika kapitalnymi dograniami. Ofensywny pomocnik „GieKSy” tworzy dobrze zgrany duet z Arkadiuszem Woźniakiem, wszak obaj wychowali się na jednym podwórku, co niejako przenosi się na poziom ich boiskowego zrozumienia. Woźniak rozegrał na poziomie ekstraklasy blisko 170 spotkań, przez lata stanowiąc ważny punkt Zagłębia Lubin. Nie ulega wątpliwości, że jego prawdziwym atutem jest uniwersalność. Były zawodnik „Miedziowych” może obstawić kilka ofensywnych pozycji. Najlepiej o umiejętnościach Arkadiusza Woźniaka świadczy fakt, że w 2011 roku zadebiutował w reprezentacji Polski. I chociaż drużyna prowadzona wówczas przez Franciszka Smudę wybiegła na rywali z Bośni w ligowym składzie, to na obecność wśród ekstraklasowych gwiazd trzeba było sobie zasłużyć. Nasi defensorzy muszą uważać również na Filipa Szymczaka – młodego, utalentowanego napastnika wypożyczonego z poznańskiego Lecha, z którym w stolicy Wielkopolski nadal wiążą spore nadzieje. W obecnej kampanii „dziewiątka” drużyny z Katowic trzykrotnie znajdowała drogę do bramki przeciwnika. Nietrudno dojść do wniosku, że ofensywny potencjał zespołu z Górnego Śląska pozwala na postraszenie każdej defensywy w naszej lidze. Rafał Górak zapewne dostrzega jednak problem z grą w defensywie swojej drużyny. Piłkarze „GieKSy” stracili bowiem już 26 goli, co bezsprzecznie stanowi najgorszy wynik wśród pierwszoligowych zespołów. Pamiętajmy jednak, że blok obronny naszych rywali stanowi kilku doświadczonych piłkarzy, którzy w każdej chwili mogą wrócić do najwyższej dyspozycji i sprawić, że defensywa zespołu przybierze znacznie bardziej stabilne oblicze. Na koniec przypomnijmy, że w ubiegłym sezonie nasza drużyna dwukrotnie mierzyła się z „GieKSą” na drugoligowym poziomie. W pierwszym spotkaniu lepsi okazali się piłkarze z Częstochowy, zaś w drugim – rozgrywanym w Katowicach – w dramatycznych okolicznościach trzy punkty zainkasowali gospodarze. Naszą drużynę czeka kolejny ważny sprawdzian, jednak patrząc na występy tudzież progres podopiecznych trenera Dziółki, z pewnością możemy podejść do sobotniego starcia z dużą dozą optymizmu.  Daniel Flak *** Transmisję z dzisiejszego meczu możecie obejrzeć w aplikacji Polsat Box Go pod linkiem: https://bit.ly/ObejrzyjSkre

Po transferze do Skry Częstochowa, Kamil Wojtyra przebojem wdarł się na drugoligowe boiska i niemal z marszu stał się jednym z najważniejszych zawodników naszego zespołu. W obecnym sezonie, mimo kłopotów ze zdrowiem, strzelił dwa gole i wiele wskazuje, że to dopiero początek. Z naszym napastnikiem porozmawialiśmy o studiach, grze w niższych ligach i historycznym, minionym sezonie. Nie zabrakło także tematów dotyczących aktualnej sytuacji naszej drużyny.   Kamil, na początku chciałbym zapytać: jak zdrowie? Wszak o ile w minionym sezonie unikałeś kontuzji, to w obecnym trochę kłopotów zdrowotnych Ci się przytrafiło. Kamil Wojtrya: Zgadza się. Myślę, że początek tej rundy jest, w moim przypadku, trochę do zapomnienia. Dosyć długo borykałem się z kontuzją. Gdy wróciłem na mecz z Widzewem, który był dla mnie pierwszym spotkaniem w wyjściowej jedenastce, to akurat dwa dni później okazało się, że naciągnąłem delikatnie łydkę, co wykluczyło mnie z rywalizacji z Lechem. Także zgodzę się, że początek tego sezonu, patrząc pod kątem mojego zdrowia, nie był do końca udany. Ale mam nadzieję, że jest już wszystko dobrze i oby tak zostało. Wiem, że bardzo świadomie podchodzisz do kwestii odżywiania. Studiujesz dietetykę, prawda? Tak, dokładnie. Można powiedzieć, że aktualnie jestem już na końcu tej drogi. Zamierzam w niedługim czasie obronić pracę magisterską właśnie na kierunku dietetyki. Także myślę, że jest to temat, który każdemu kto gra w piłkę, jest bardzo przydatny. Racjonalne żywienie na pewno pomaga również na boisku. A jak podchodzisz do swojej diety? Wyliczasz sobie każdą kalorię czy jesteś zdania, że zdrowa dieta to jest styl życia i można jeść tak naprawdę wszystko, tylko w odpowiednich proporcjach? Bardzo długo liczyłem kalorie. Teraz już robię to intuicyjnie. Wiadomo, są dni, kiedy potrzeba więcej kalorii, są także dni, kiedy treningi są lżejsze i tych kalorii potrzebujemy mniej. Myślę, że po mojej przygodzie z liczeniem teraz potrafię sobie już to wszystko w miarę, na oko zbilansować. Od dawna podchodzisz w taki sposób do kwestii odżywiania, traktowania swojego ciała jako narzędzia pracy? Kiedy to się zaczęło, jeśli chodzi o tak profesjonalne podejście? Myślę, że taki przełom w moim życiu nastąpił gdzieś w wieku osiemnastu lat, podczas gdy wcześniej, można powiedzieć, zupełnie się tym nie interesowałem i nie przywiązywałem do tego uwagi. Teraz uważam, że było to dużym błędem, bo na pewno mogłoby mi to wcześniej pomóc wejść na wyższy poziom. Zainteresowanie się tym tematem skusiło mnie także do tego, by zacząć studiować dietetykę po szkole średniej. Jak widać, udało mi się ukończyć licencjat i mam nadzieję, że tak samo będzie z magisterką. A kiedy patrzysz na swoich kolegów z szatni, z boiska, to widzisz, że świadomość korzyści płynących ze zdrowego odżywiania się zwiększa? Myślę, że w naszej szatni świadomość w tej kwestii jest duża. Wiadomo, tak jak było w moim przypadku, najmniejsza jest u młodszych kolegów, natomiast jeśli patrzymy ogólnie – to wszystko stoi u nas na wysokim poziomie. Zaczęliśmy od tego, że za Tobą dość trudny początek sezonu. Jednak kiedy już pojawiałeś się na boisku, grałeś naprawdę dobrze. Masz na swoim koncie dwa gole. I w związku z powyższym chciałbym zapytać, jak duża jest różnica pomiędzy 2. ligą a Fortuna 1. Ligą? Na pewno jest bardzo znacząca. Jest duży przeskok jakościowy, jeśli chodzi o piłkarzy. Wiadomo, to jest zaplecze ekstraklasy, więc myślę, że każdy, kto występuje w tej lidze ma aspiracje, by grać w najwyższej klasie rozgrywkowej. W 1. lidze są naprawdę fajne stadiony, poukładane kluby z aspiracjami, by grać szczebel wyżej. Cała otoczka tej ligi jest na lepszym poziomie. Mecze każdej kolejki są przecież w Polsacie Sport. Nie masz wrażenia, że największa różnica dotyczy kwestii taktycznych? Że jednak spotkania w I lidze czasami są mniej atrakcyjne, jeśli chodzi o emocje, natomiast zdecydowanie więcej jest ekip dobrze poukładanych? Na pewno tak jest. Wynika to może również z tego, że poziom jest naprawdę bardzo wyrównany i w zasadzie każdy może wygrać z każdym. Dlatego wyniki często oscylują w granicach 1:0, 1:1. Z pewnością taktyka jest aspektem, do którego należy przywiązywać olbrzymią uwagę. Czy kiedy kilka lat temu przechodziłeś z Rakowa Częstochowa do Znicza Kłobuck, to wyobrażałeś sobie, że jeszcze wrócisz na wysoki poziom i to wszystko ułoży się dla Ciebie w tak pozytywny sposób? Powiem szczerze, że w tamtym momencie trudno było mi myśleć, że sprawy nabiorą takiego obrotu w aż tak dużym stopniu. Na pewno po udanych sezonach – mimo że mówimy o niższych ligach – po strzeleniu dosyć dużej ilości goli, chciałem spróbować jeszcze gdzieś wyżej. Udało się na szczeblu centralnym podpisać kontrakt w Skrze. I cieszę się, że – tak myślę – niespodziewanie awansowaliśmy z drugiej do pierwszej ligi. I teraz musimy bardzo się starać, żeby to wszystko utrzymać. Pokazać, że poprzedni sezon nie był przypadkiem. Są tutaj, w klubie, naprawdę świetni ludzie i myślę, że stać nas na to, żeby na stałe zagościć w pierwszej lidze. Myślisz, że kluczem do rozwoju twojej kariery była zmiana pozycji? W drużynach juniorskich, a później w pierwszej drużynie Rakowa, występowałeś na pozycji wahadłowego, a czasami nawet środkowego obrońcy. Tak, zdarzały się mecze, w których grałem w trójce jako jeden z bocznych stoperów. Głównie jednak występowałem na wahadle czy w innym ustawieniu – również na boku pomocy. Myślę, że zmiana pozycji po przejściu z Rakowa do niższej ligi, do Znicza Kłobuck, dała mi pewien impuls, otworzyła nowe drogi i możliwości. Cieszę się, że tak się stało. Gdyby nie to, pewnie nie byłbym w tym miejscu, w którym jestem teraz. Chciałbym, żebyśmy jeszcze chwilę porozmawiali o poprzednim, wyjątkowym sezonie. Czy wówczas kiedy na wiosnę pojawił się delikatny kryzys, było dużo spotkań, w których nie wygrywaliśmy, dalej wierzyliście w awans do Fortuna 1. Ligi? Myślę, że tak. W szatni nie pojawiło się zwątpienie, że nie zagramy w barażach, ponieważ po dobrym starcie rundy wiosennej – to właśnie baraże były naszym celem. Pewnie po cichu niektórzy myśleli o awansie bezpośrednim po sezonie zasadniczym, ale myślę, że nie było to w naszym zasięgu. Na szczęście, mimo słabszej serii, która się nam przytrafiła, udało nam się uzyskać miejsce barażowe. Być może gdyby nie słabsza seria, podczas której nie udało nam się wygrać bodaj dziewięciu czy dziesięciu meczów,Czytaj więcej