Autor: Daniel Flak

Podczas konferencji prasowej po sobotnim spotkaniu z Resovią trener, Jakub Dziółka, podkreślał, że słabsza pierwsza część meczu w wykonaniu naszej drużyny będzie dobrym materiałem do analizy, a zespół zrobi wszystko, by z porażki wyciągnąć odpowiednie wnioski. Szkoleniowiec naszej ekipy pokusił się także o krótkie podsumowanie minionej rundy i – podobnie jak my wszyscy – jest w pełni zadowolony z postawy swoich podopiecznych na przestrzeni ostatnich kilku miesięcy. 

Dzisiejszego wieczoru nasza drużyna rozegra ostatnie spotkanie w tym roku. Piłkarze trenera Jakuba Dziółki wybrali się w delegację do Rzeszowa, gdzie przyjdzie im się zmierzyć z miejscowym zespołem Apklan Resovii. Wypada zatem krótko przeanalizować obecną sytuację naszych najbliższych rywali, a także rzucić okiem na historię klubu, który został założony w 1905 roku. Przez wiele lat swojego funkcjonowania zespół Resovii występował na niższych szczeblach rozgrywkowych. Przełomowy okazał się rok 1977, kiedy piłkarze z Rzeszowa wywalczyli historyczny awans na drugi poziom ligowy w naszym kraju. Na zapleczu najwyższej klasy gracze Sovii występowali nieprzerwanie przez 17 sezonów, a następnie – gdy przydarzył im się spadek – na kolejną promocję na zaplecze ekstraklasy sympatycy rzeszowskiego klubu czekali do sezonu 2019/2020. To właśnie wtedy, po emocjonującej rozgrywce, zakończonej rzutami karnymi, Resovia w finale drugoligowych baraży pokonała lokalnego rywala, Stal Rzeszów. Pisząc o zespole naszych dzisiejszych rywali, z pewnością nie można zapominać o fakcie, iż mówimy o klubie wielosekcyjnym, który triumfy święcił na wielu polach. Chyba każdy z nas doskonale kojarzy drużynę Resovii chociażby z rozgrywek siatkarskiej Plusligi. Dzisiaj jednak wszystkie oczy sympatyków ekipy z Rzeszowa skierowane będą w kierunku Stadionu Miejskiego, tym bardziej, że ostatnie spotkania w wykonaniu ich drużyny wyglądają całkiem obiecująco. Najpierw skupmy się jednak na przedstawieniu ogólnej sytuacji klubu w rozgrywkach pierwszoligowych. Z dorobkiem 24 punktów zespół Resovii – dowodzony przez Dawida Kroczka, który pod koniec września zastąpił Radosława Mroczkowskiego – zajmuje 12. miejsce w ligowej tabeli. W minioną środę Sovia zremisowała z GieKSą Katowice 2:2, a kilka dni wcześniej zdobyła trzy punkty w starciu z GKS – em Tychy, zwyciężając 1:0 po fantastycznym golu z rzutu wolnego autorstwa Maksymiliana Hebla. 24 – letni  gracz Resovii kapitalne wykonuje stałe fragmenty gry i z całą pewnością musimy uważać na jego bardzo dobrze ułożoną prawą stopę. Tylko wspomnimy, że w spotkaniu z GKS – em Katowice Hebel również postraszył bramkarza rywali precyzyjnym, bardzo groźnym uderzeniem z rzutu wolnego. Wydaje się, że to właśnie stałe fragmenty są w ostatnich meczach najgroźniejszą bronią ekipy z Podkarpacia. Dwa gole, zdobyte w starciu z drużyną z Katowic, także padły po dośrodkowaniach z piłki stojącej. Nie oznacza to jednak, że rzeszowianie pozbawieni są innych atutów. W obecnym sezonie dobrze wygląda chociażby gra ofensywnego pomocnika, Marka Mroza. 24 – latek strzelił już 3 gole. Jest zawodnikiem kreatywnym, na którego z pewnością należy zwrócić szczególną uwagę. W zespole Dawida Kroczka występuje także doskonale znany kibicom Skry Częstochowa, Daniel Pietraszkiewicz. Młody skrzydłowy występował przy Loretańskiej w ubiegłym sezonie. Był istotnym elementem drużyny, a jego kapitalna postawa w meczach barażowych walnie przyczyniła się do awansu naszego zespołu na zaplecze ekstraklasy. Nie ulega wątpliwości, że Pietraszkiewicz doskonale korzysta ze swojej dynamiki i umiejętności dryblingu. W kontekście zbliżającego się wielkimi krokami dzisiejszego meczu, należy także przypomnieć, że w pierwszym spotkaniu z Resovią, rozgrywanym w ramach obecnie trwających rozgrywek, nasza drużyna zwyciężyła 1:0 po trafieniu Macieja Masa. Wierzymy, że i tym razem będzie podobnie, a podopieczni trenera Dziółki zainkasują trzy punkty i w bardzo dobrym stylu zakończą absolutnie wyjątkowy i historyczny rok dla naszego klubu! Daniel Flak *** Transmisję z dzisiejszego meczu możecie śledzić w aplikacji Polsat Box Go pod linkiem: https://bit.ly/ObejrzyjSkre Startujemy o 20.30!

Maciej Mas niemal z marszu stał się niezwykle istotnym elementem w układance trenera, Jakuba Dziółki. Z naszym napastnikiem porozmawialiśmy m.in. o sytuacji naszego klubu w ligowej tabeli, wyjeździe do Cagliari, a także o celach, które stawia sobie na najbliższy okres.  Spodziewałeś się przed sezonem, że na tym etapie rozgrywek będziemy mieli 3 punkty straty do strefy barażowej i aż 11 „oczek” przewagi nad strefą spadkową? Trudno powiedzieć, ale na pewno już po pierwszych moich treningach tutaj, kiedy zobaczyłem jaki poziom prezentują chłopaki,  wiedziałem, że nie będziemy w tej lidze chłopcami do bicia i że z każdym możemy punktować. Dalej gramy o spokojne utrzymanie czy o coś więcej? W głowie pojawiają się już  myśli, że można powalczyć nawet o czołową „szóstkę”. Patrząc na tabelę, na pewno można pomyśleć: czemu nie? Ale myślę, że najpierw chcemy jak najszybciej zapewnić sobie utrzymanie, a potem walczyć o jak największą ilość punktów i jak najwyższe miejsce. Odnoszę wrażenie, że czujesz się na boisku coraz swobodniej i pewniej. Dużo wnosisz do gry zespołu, dobrze grasz tyłem do bramki, utrzymujesz piłkę i wydaje się, że doskonale uwypuklasz swoje największe atuty. Zgodzę się z tym, że czuję się coraz lepiej. Ostatnie spotkania grałem po 90 minut. Uważam, że ostatnie trzy mecze zagrałem na niezłym poziomie. I rzeczywiście, tak jak mówisz, mam właśnie takie zadania od trenera, żeby utrzymać piłkę, kiedy drużyna ma problem, wywalczyć faul, przeciągnąć akcję na połowę przeciwnika i nadal będę starał się to robić – jeszcze lepiej i jak najdłużej. Co chciałbyś jeszcze poprawić w swojej grze? Domyślam się, że ze względu na to, iż jesteś napastnikiem, oczekujesz od siebie jeszcze większej ilości bramek. Naturalnie. Jestem napastnikiem, chciałbym tych bramek strzelać więcej niż do tej pory. Ale też staram się podchodzić do tego na spokojnie. Nie narzucam na siebie dużej presji, bo wiem, że jak nadal będę spokojnie pracował – to po prostu gole muszą przyjść. Wiem, że pewne zachowania boiskowe już mam na naprawdę dobrym poziomie, widzę to podczas analizy VIDEO i czasami po prostu brakuje mi trochę szczęścia, może większego spokoju. Szkoda chociażby sytuacji z ŁKS – em w pierwszej połowie, że nie zachowałem w niej większego spokoju, ale myślę, że bramki jeszcze przyjdą. Twój były trener z GKS – u Bełchatów, Artur Derbin, wspominał o tym, że skauci z włoskiego Cagliari potrzebowali zaledwie siedmiu minut, żeby dostrzec w Tobie potencjał. Później jeszcze kilkukrotnie Cię obserwowali. To chyba najlepiej świadczy o tym, jak duże masz możliwości. Jak z perspektywy czasu oceniasz decyzję o wyjeździe do Włoch w wieku 18 – stu lat? Bardzo szybko podjąłem decyzję o wyjeździe. Potrzebna była jedynie zgoda GKS – u Bełchatów, ponieważ przebywałem tam na wypożyczeniu i klub musiał zgodzić się na jego skrócenie. Ludzie pracujący w Bełchatowie zachowali się w stosunku do mnie bardzo fajnie, bo bez problemu mnie puścili. Trener Derbin powiedział mi, że to duża szansa i że nie będzie stawał mi na przeszkodzie. Jeśli chodzi o pobyt we Włoszech, to na pewno pandemia troszkę przeszkodziła, także inne sprawy stanęły na drodze. Trzeba zauważyć, że trochę tych bramek w Primaverze nastrzelałeś. Czy uważasz, że gdyby pewne sprawy potoczyły się nieco inaczej, to w perspektywie kilku lat mógłbyś przebić się do pierwszego zespołu, a następnie nawet do „jedenastki”? Myślę, że tak. Uważam, że gdyby nie pandemia, to dokończyłbym sezon w Primaverze i strzelił w tej drużynie mnóstwo bramek. A jeśli chodzi o poziom treningów, intensywności, poczułeś wówczas duży przeskok w porównaniu z Polską? Jest taka różnica, że trenowałem z drużyną Primavery u – 19, a wcześniej byłem w drużynie seniorów GKS – u Bełchatów. Intensywność w seniorskiej piłce w Polsce też jest duża, bardzo ciężko trenuje się nawet w 1. lidze. Ale podejście we Włoszech jest zupełnie inne, jest zdecydowanie większy nacisk na taktykę, skupienie się na przygotowaniu pod konkretnego rywala. Bardzo uwypuklone są pewne szczegóły. Chciałbyś kiedyś tam wrócić, do Serie A? Kiedyś? Czemu nie! Zobaczymy, co czas pokaże. Po powrocie do Polski przeszedłeś do Jagiellonii, skąd ponownie trafiłeś na wypożyczenie do Bełchatowa, który jest całkiem niedaleko od Twojego rodzinnego miasta – Łodzi. Jak wspominasz okres w GKS – ie? Tak, Bełchatów jest jakieś 70 kilometrów od mojego domu. Nawet dojeżdżałem tam z domu na treningi, nie mieszkałem w Bełchatowie. Droga na trening zajmowała mi 50 minut. Bełchatów wspominam bardzo dobrze, mam duży szacunek do tego klubu, spory sentyment. Tak naprawdę to był mój pierwszy seniorski klub. Kiedy za pierwszym razem trafiłem do GKS – u przechodząc z SMS – u Łódź, to właśnie tam pierwszy raz dostałem szansę zagrania w 1. lidze. Dostałem szansę, żeby się pokazać przed wyjazdem do Włoch. Później, już po wypożyczeniu z Jagiellonii, w Bełchatowie strzelałem swoje pierwsze bramki. Pamiętam swojego pierwszego gola, w 1. lidze z Termaliką, kiedy byłem dosłownie cztery dni po kwarantannie. Byłem chory, zarażony wirusem i już w tym meczu udało się strzelić bramkę. Później dołożyłem jeszcze dwa trafienia. Także Bełchatów wspominam bardzo dobrze. I mimo tego, że problemy były tam ogromne, to wszystkich kolegów z tej drużyny i ogólnie sztab, klub, wspominam bardzo dobrze. Ostatnio kilkukrotnie wystąpiłeś w reprezentacji Polski u – 20. Chociażby w ostatnim spotkaniu, z Rumunią, wystąpiłeś w dłuższym wymiarze czasowym i nietrudno odnieść wrażenie, że Twoja pozycja w tym zespole jest coraz mocniejsza. Mam taką nadzieję. Cieszę się, że trener Stępiński zaufał mi w tych trzech meczach w dosyć dużym wymiarze czasowym, dał mi zagrać. Jeśli zdecyduje się mnie jeszcze powołać, to na pewno jestem gotowy i z przyjemnością stawię się na kolejne zgrupowanie. Czujesz dumę, jak dostajesz powołanie? Czujesz, że spotyka Cię coś wyjątkowego, mimo że to wciąż reprezentacja młodzieżowa? Tak, zdecydowanie. Nie miałem okazji zagrać w młodszej kadrze, więc mimo że to jest reprezentacja u – 20, to uczucie jest wspaniałe, bo – nie ukrywam – już od dwóch lat, w momencie, kiedy miałem lepszy czas, myślałem, że może uda mi się pojechać na jakieś konsultacje czy zgrupowanie. I fajnie, że tak się stało, że udało się zagrać w tych trzech meczach. Jakie stawiasz sobie cele indywidualne na ten sezon? Przede wszystkim chciałbym być zdrowy cały czas, żebyCzytaj więcej

Zapraszamy do obejrzenia klipu meczowego ze starcia z Łódzkim Klubem Sportowym. Nasi piłkarze zaprezentowali się z bardzo dobrej strony, a w związku z tym, warto cofnąć się jeszcze na chwilę do piątkowego spotkania. Spójrzmy na ostatni mecz zespołu Skry z nieco innej,  zakulisowej perspektywy. 

W piątkowym spotkaniu w Łodzi Rafał Brusiło ponownie stanowił niezwykle pewny punkt defensywy naszego zespołu. W pomeczowej rozmowie obrońca przyznawał, że starcie z ŁKS – em należało do bardzo trudnych i chociaż mieliśmy kilka doskonałych okazji do pokonania golkipera rywali, to należy docenić kolejny zdobyty punkt. Rozmawiał Daniel Flak

Dzisiejszego wieczoru nasza drużyna rozegra kolejne, niezwykle istotne ligowe spotkanie. Tym razem podopieczni trenera Jakuba Dziółki zawitają na stadion przy alei Unii, gdzie zmierzą się z ekipą ŁKS – u Łódź. Starcie zapowiada się wręcz elektryzująco, a w związku z tym, chcielibyśmy nieco bliżej przedstawić Wam drużynę dzisiejszego rywala Skry Częstochowa. Łódzki Klub Sportowy został założony w 1908 roku i pozostaje jednym z najstarszych klubów piłkarskich w Polsce. Przez wiele lat była to organizacja wielosekcyjna, zrzeszająca sportowców z różnych dyscyplin, którzy odnosili sukcesy dużej rangi. Na pierwszy, wielki piłkarski triumf zapisany złotymi zgłoskami w historii klubu, sympatycy ŁKS – u czekali do 1957 roku. To właśnie wtedy ich ulubieńcy wygrali Puchar Polski. Rok później świętowali zdobycie mistrzostwa kraju. Najlepszą drużyną w Polsce zostali także w 1998 roku. O wkładzie w krajowy futbol zespołu z Alei Unii najlepiej niech świadczy jednak fakt, że ŁKS zajmuje 6. miejsce w tabeli wszech czasów ekstraklasy. W pewnym momencie swojej historii klub musiał walczyć z potężnymi problemami natury organizacyjnej i finansowej, co sprawiło, że w 2013 roku drużyna była zmuszona wycofać się z zaplecza ekstraklasy i rozpocząć zmagania od rozgrywek IV ligi. Ełkaesiacy szybko jednak powrócili na poziom centralny, wywalczyli nawet awans do ekstraklasy. Euforia związana z powrotem na najwyższy szczebel rozgrywkowy nie trwała zbyt długo, bowiem piłkarze z Łodzi spadli już w pierwszym sezonie po uzyskaniu promocji. Nie zmienia to jednak faktu, że zarówno kibice, jak i działacze ŁKS – u mają przed oczami jasno postawiony cel, którym jest jak najszybszy powrót do gry na najwyższym poziomie ligowym. Obecny sezon układa się dla naszych rywali nieco sinusoidalnie. Nie ulega wątpliwości, że drużyna z Łodzi dysponuje kadrą przepełnioną ciekawymi nazwiskami, piłkarzami, którzy są w stanie walczyć z każdym w 1. lidze. Chociażby w derbowym meczu z Widzewem, zakończonym ostatecznie remisem 2:2, gracze ŁKS – u udowodnili, że potrafią całkowicie zdominować rywali. Zdarzyło im się jednak kilka bolesnych wpadek. Na myśl przychodzą dotkliwe porażki z Odrą Opole (0:3) czy Resovią (również 0:3). Podopieczni Kibu Vicunii, wieloletniego członka sztabu szkoleniowego Legii Warszawa, a także byłego trenera m.in. Wisły Płock, zajmują 7. lokatę w ligowej tabeli z dorobkiem 28 punktów. Należy jednak pamiętać, że ełkaesiacy rozegrali jedno spotkanie mniej od większości ligowych drużyn, wobec czego przyznać trzeba, że po nadrobieniu zaległości ich pozycja w stawce mogłaby być nieco wyższa. Najlepszym strzelcem Łódzkiego Klubu Sportowego jest hiszpan, Pirulo, który na przestrzeni obecnej kampanii pięciokrotnie pokonywał bramkarzy rywali. Mówimy o zawodniku niezwykle błyskotliwym, który doskonale radzi sobie na małej przestrzeni. Potrafi dobrze dryblować, ponadto posyła groźne, prostopadłe piłki. Nadużyciem z pewnością nie będzie stwierdzenie, iż Hiszpan jest absolutnie kluczową postacią w układance Kibu Vicunii. Z ostatnich dwóch pojedynków piłkarze z Łodzi wychodzili zwycięsko. Szybko podnieśli się po porażce z Odrą Opole, pokonując kolejno GKS Katowice (1:0) i GKS Tychy (2:0). Warto także przypomnieć, że w pierwszym spotkaniu naszej drużyny z ŁKS – em, rozgrywanym w ramach 2. kolejki Fortuna 1 Ligi, po niezwykle emocjonującym spotkaniu ponieśliśmy porażkę 2:3. Nadchodzi więc idealny moment do rewanżu na drużynie z Łodzi. Miejmy nadzieję, że dzisiejszego wieczoru to zespół Skry Częstochowa będzie celebrował kolejne ligowe zwycięstwo. Nie ulega wątpliwości, że gracze trenera Jakuba Dziółki posiadają odpowiednie umiejętności, by utrzeć nosa rywalom z alei Unii.  Daniel Flak *** Dzisiejsze spotkanie naszego zespołu rozpocznie się o godzinie 18.00. Transmisję z meczu możecie śledzić w aplikacji Polsat Box Go pod linkiem: https://bit.ly/ObejrzyjSkre